Mazi... Ati

Mazi... Ati Müəllif: Tofiq Fikrət

Mənbə: Anar (1999). Min beş yüz ilin oğuz şeri. Antologiya, I kitab. (az). Bakı: "Azərbaycan". 2017-07-08 tarixində arxivləşdirilib. 2017-07-08 tarixində istifadə olunub.

(Keçmiş... Geləcək)
Mazi... O şimdi kölgə ikən, şimdi zi-həyat
Bir cism olan.
O şimdi ölən, şimdi canlanan Mövcud.
Əvət de dalğa, o girdabi-xatirat
İnsan üçün nədir?
Əvət, insan ki doğmadan ölməklə
üğraşır ve bu təqdirə qatlanır,
Mazidə bir təəyyünü haizmidir?
Xayır.
Ölmək — həyatı tazələməkdir.
Biz ölməsək
Əfkar ölür.
Heyati-bəşer şəxsi fıtretin
Bir cümlə təkamülü...
Hər fikri-müşterək
Bir sədmədir.
Onunla qımıldar bu heyetin
Zerrati-binihayəsi, zərrati-nayimi
Kövnün, xülasə, fikri-bəşərdir münəzzimi.
Mazidə qəbul olsa təeyyün, beqa, sübut,
Ati nasıl xəyal edilir? bir zəka-şikən
Durğunluq ihtinaki-məluliyle pür-sükut.
Ancaq tənəbbüt eyləyən, ancaq pinekləyən
Mənsuhü münhəsif, mütənahnih, atəşliqa
Bir varlıq...
İşde, çöhreyi-mizai zi bəqa
Mazi... O bir müəllim, o bir pir, o bir pədər,
Halın tutub sinirli əlindən ağır, sabur,
Atiyə doğru yedməli...
Ati, o pür-səhər
Bir üfqü mühtəcib ki
Fiyüzata mehdi nur,
Əfkar üçün sipehri tealı, bilinmeli,
Ati çıxınca ortaya, mazi silinmeli...