"Sələbiyyə"dən

Yaradıcılığı[redaktə]

"Sələbiyyə"dən

***
(kitabın girişindən)

Әvamün-nasә yazdım bu kitabı.
Bu vәchi onlara qıldım xitabı.
Deyib çox mәzhәkә, qıldım zәrafәt,
Onun zimnindә yazdım hәm nәsihәt.
Neçün ki, xәlqә hәqq acı gәlübdür,
Zәrafәt sözlәri şirin olubdür.
Qarışdırdım ikisin gәldi halә,
Yetişdi müntәhayi-etidalә.
Bu üzrümdәn sora gәr mәrdi-bәdxah
Tәәrrüz eylәyә әlhökmü lillah.

***
(Nəsrəddin şah Qacar haqda)

Bihәmdillah, kitabi-"Sәlәbiyyә"
Tamam oldu әcәb şirin qәziyyә.
Zamani-Nasirәddin şahi-Qacar,
Şәhәnşahi-cahangirü cahandar.
Mәnә yoxdur yolu şahı edim mәdh,
Neçün ki, qorxuram mәdhim ola qәdh.
Vә lakin şahımız çox yaxşı şәhdir.
Xilafәt bürcünә rәxşәndә mәhdir.
Onun әhdindә asudә dolannıq,
Әdalәt kölgәsindә daldalannıq....
Xudaya, daimi qıl tacü tәxtin,
Bülәnd et himmәti tәk cahü bәxtin.
Özün, oğlanların, әhlü әyalın,
Hamı nökәrlәrin, cahın, calalın
Hәmişә bu cahanda paydar et,
Onun bәdxahına bәrpayi-dar et....
Xәbәr alsa biri adımı bilfәrz,
Özüm öz adımı qoy eylәyim әrz.
Fünuni-mәrifәtdәn xaliyәm mәn,
Mәhәmmәd Bağıri-"Xalxaliyәm" mәn.
Bu fәrdi-axirin nәzmi-savabı
Bәyan eylibdi tarixi-kitabı.

***

Bәli, heyrәtdi bu çәrxin qәrarı,
Bilinmәz işdi çәrxin karü barı.
Birisinә müyәssәr nazü nemәt,
Birisi ac çәkәr yüz min mәzәllәt.
Birisi çigriyib yağlı pulovdan,
Birisi doymayıbdır nani-covdan.
Birisinin yağar dövlәt başından,
Birisi görmәyib bir pul yaşından.
Birisi başә qoymuş taci-şahi,
Birisi başaçıq, yoxdur külahi,
Biri növkәr, birisi xan olubdur,
Biri rәyәt, biri sultan olubdur.
Biri daim çalar çәngü çәğanә,
Birisi ney kimi gәlmiş fәğanә.
Birinin ağzı gülmәkdәn yığışmaz,
Birisi dәrdü möhnәtdәn göz açmaz.
Birinin mәnzili qәsrül-giramә,
Biri hәsrәt qalıb bir hisli-damә.
Biri atlas tuman geymiş damağlı,
Birinin bez tumanı var yamaqlı.
Birinin gözlәri qarә, qәlәmqaş,
Yazıb guya qәlәmlә dәsti-nәqqaş.
Birisi kök, deyәrsәn pәrvәridir,
Birisi bir sümükdür, bir dәridir.
Birisinin sözü mat etmiş әqli,
Biri yazmış mәnim tәk "Tülkü" nәqli.

Fәqirin fәqri, münim cahü mali
Sәlahül-külldür hali, mәali.
Düşә dövlәt fәqirü pәst әlinә,
Qılıc guya düşübdür mәst әlinә.
Әgәr münim kişi olsaydı zadi,
Tutardı alәmi şәrrü fәsadi.
Bunu çün anladın, ey mәrdi-agah,
Hamı işlәrdәdi әlhökmü lillah.
Әgәr naxoş olursan, qәdrini bil,
Balam, sәbr eylә, açma şikvәyә dil.
Mәrәz eyni-sәlahındır bu yerdә,
Düşünmürsәn gözündә vardı pәrdә.
Ata övladını bisәrfә vurmaz,
Nihalın bağban bihudә qırmaz.
Sәnә xaliq atadan mehribandır,
Düşübsәn özgә fikrә nә gümandır.
Xudadәn gәlsә bir cüzi-müsibәt,
Әlindә ya dilindә var şikayәt.
Bәladәn incimә, ey kәrbәlai,
Buyurmuş "әlbәlaü lilvәlai".
Bәla versә sәnә üz, olma mәşum,
Nә yaxşı söz deyib Mәcnuni-mәhmum:
Әgәr ba digәranәş bud meyli,
Çera zәrfi-mәra bәşkәst Leyli.
Qәrәz, allah işindә qılma irad,--
Ki, iradın olur mәnada ilhad.

***
(yaxşı arvad haqqında)

Biri vardır hәyası var, hicabı,
Eşikdә üzdә rubәndü niqabı,
Әrinә qul kimi eylәr itaәt,
Әrә taәt, xudavәndә ibadәt.
Özün saxlar kişisinә damağlı,
Onun yanında durmaz qaşqabaqlı.
Kişi bilmәz әrindәn başqa haşa--
Ki, bir namәhrәmә qılsın tamaşa.
Kişi evdә olan vaxtı bәzәkli,
Geyәr tazә libasini tüzәkli,
Sәfәr etsә әri, silkәr palasın,
Haman saәt geyәr köhnә libasın.
Gözünә sürmә çәkmәz, zinәt etmәz,
Evindә әylәşәr, qonşuya getmәz.
Qәnaәtlә keçirdәr ruzigarın,
Gecә-gündüz çәkәr әr intizarın.
Nәnәm olsun bu cür övrәt tapılsa,
Nә yaxşıdır hamı evlәrdә olsa!...
Bu cür övrәt tapılsa, yox qüsuri,
Buna övrәt demә, huridir, huri...

...Vәfalı övrәtin heç qiymәti yox,
Vәfasız olsa, batsın gözünә ox.
Vәfalı övrәtin bas öp gözündәn,
Sәnә hәr nә desә, çıxma sözündәn.
Vәfalı övrәtә qılma xәyanәt,
Әlindәn hәr nә gәlsә, qıl ianәt.

***
(pis arvad haqqında)

Bu, çәrxi-bivәfadır, ver tәlağın,
Boşa getsin, evindәn kәs ayağın.
Bunu anla ki, axır sәndә durmaz,
Vәfası yox, hәyası yox, utanmaz.
Dolanma sәn onun dövrü bәrinә,
Yalançıdır, inanma sözlәrinә.
Bu, tәmkin etmәdi heç padşahә,
Bu, tәslim olmadı heç әhli-cahә.
Lәcuc olsan, tәlağın vermәsәn sәn,
Boşar axır sәni ol bivәfa zәn.
Tәlaq eylәr kişi gәr hәmsәrini,
Bu mәlunә boşar amma әrini.
Tәlaqın ver, özün çәk bir kәnarә,
Bәdәl qıl şurәzarı lalәzarә.

***
(çoxarvadlılıq haqqında)

Sәnә bir söz deyim, dillәnmә, qardaş,
Әyalın üstünә evlәnmә, qardaş!
Neçün kim, görmәdim mәn, ey vәfadar,
İkiövrәtli olsun mәrdi-dindar.
Avam olsa xüsusәn vamüsibәt,
Yәqin qalmaz әlindә dinü millәt....
Günü alsan günün qarә edәrsәn,
Özün hәr işdәn avarә edәrsәn.
Nә yaxşı söz dedi ol adı Gülzar:
Müsәlmanlar, günüm yoxdur günüm var.

(arvad almağın şərtləri haqqında)

Uzandı söz ki, qıldı xәlqi xәstә,
Qәlәm, durma, yeyin get mәtlәb üstә.
Deyim bir söz, sәnә mәndәn vәsiyyәt,
Әgәr övrәt alırsan, eylә diqqәt.
Gәrәk lazım ola övrәtdә dörd zad,
Qәbul eylә sözümü, ey nikuzad!
Biri ismәt ki, olmuş rükni-әzәm,
İkimcisi mәhәbbәt, ey müәzzәm!
Üçümcüsü ola xoşxu xәliqә,
Ola dördümcüsü sahibsәliqә.
Bu dörd vәsf ilә gәr hüsn olsa mәqdur,
Yәqin eylә olur nurün әla nur.

***
(eyş-işrət həvəskarları haqqında)

Bәli, vallah deyil rәsm fütüvvәt,
Cavanmәrdiyyü insafü mürüvvәt--
Ki, etsin şәxs әhlini fәramuş,
Özü işrәt şәrabın eylәsin nuş.
Әyalın yandıra nari-fәraqә,
Çәkә başın, gedә gözdәn qıraqә.
Nә övlad anlıyan, nә qövmü qardaş,
Nә ata var, nә ana, yarü yoldaş.
Öz özbaşın hәmişә xoş keçir dә,
Vәli әhlinә cami-qәm içir dә.
Fәrahәm eylәyәndә aşü nani,
Fәramuş eylәyә hәr aşinani.
Özü kef eylәyә zövqü sәfadә,
Qoya әhlini min dәrdü bәladә.

***
(sevgili haqqında)

Bәli, mәşuqdәn eşq әhli doymaz,
Mәhәbbәt hәsbin әldәn ölsә, qoymaz.
Dolar mәşuq ilә cismü rәkü pust,
Olur aşiq fәna, qalmaz mәgәr dust.
Deyil mәşuqdәn bir lәhzә xali,
Olur mәşuq ilә daim xәyali.

***
(acgözlər haqqında)

Odur bais ki, dünyanı tutanlar,
Tutub dünyanı, üqbanı atanlar
Hәmişә cәhd edәr, hәrgiz yorulmaz,
Gecә-gündüz yığar dünyanı, doymaz.
Gәzәr daim, dolanar dağü daşi,
Dәyәr daşdan-daşa min dәfә başi.
Yığar dünyaları eylәr xәzinә,
Xәyal eylәr o dәmdә öz-özünә,
Deyәr:--Bihәddü әfzun dövlәtim var,
Qabaqda xoş günüm var, lәzzәtim var.
Münәqqәş mәnzilim, yaxşı otağım,
Sәfalı mәnzәrim, gülgәştü bağım,
Cәlalım, şövkәtim, şanım, әsasım,
Mәnalım, izzәtim, faxir libasım,
Kәnizim, növkәrim, xidmәtgüzarım,
Gözәlcә dilbәrim, mәhvәş nigarım.
Gedincә gah otağә gahi bağә
Tәfәnnün eylәrәm, gәllәm damağә.
Xәyal etmәz qabağında әcәl var,
Qәzayi-xaliqi izzü cәlal var.
Әcәl birdәn qoyar bir ox kamanә,
Oxa eylәr o bәdbәxti nişanә.
Çәkәr zur ilә yayi kinәsindәn,
Gәlir pәrran keçәr ox sinәsindәn.
Alır әldәn hamı malü mәnalın,
Gәdalәr tәk edәr aşüftә halın.
Çәkәr ali imarәtdәn mәzarә,
Olur qәbr içrә yoldaş murü marә.
Bәli, vallahi dünya bivәfadır,
Cahanın bağı bizövqü sәfadır.
Әzizim, sәn ki, dünyanı görürsәn,
Nә böylә sәn özünü öldürürsәn?!
Yәqin eylә ölәndә gec [vә] ya tez,
Sәnin haqqındı evdәn bircә top bez.
Gözüm, aldanma bu malü mәnalә,
Tәәllüq tut xudayi-layәzalә.

***
(acgöz tülkü haqqında)

Xәyalında toyuq nәqşin çәkirdi,
Baxıb ol nәqşә, göz yaşın tökürdi.
Yuxusuna әgәr gәlsәydi cücә,
Oyanmazdı yuxudan ta ölüncә.
Keçәrdi göylәrә ahü füsusi,
Eşitsәydi әgәr bangi-xürusi...

...Baxıb gördü ürәk durmaz, pırıldar,
Bağırsaqlar acından hey cırıldar.
Qoyub başın diz üstә, oldu xamuş,
Nigari fikrilәn oldu hәmağuş.
Xәyal eylәrdi öz dәrdinә dәrman,
Bu fikrә çulğanıb qalmışdı heyran--
Ki, nagәh qeybdәn qovzandı bir sәs--
Ki, ey sәrgәştәvü mәğmumü bikәs,
Gәrәk aqil olan qılsın tәlaşın,
Gәrәkdir anlasın rahi-mәaşın.
Oturmaqdan dәxi yox çarәvü sud,
Deyil, әlbәttә, babi-rizq mәsdud.

***
(tülkünün arvadının tülküyə dedikləri)

Xülasә, tülkünün bikәs әyali
Bu qәmli qissәlәrdәn oldu hali.
Müsibәt atәşinә düşdü, yandı,
Yetişdi başına bircә dolandı.
Әlindәn, gah ayağından öpürdi,
Dalınca gözlәrindәn su sәpirdi.
Deyirdi: Ey mәnim avarә yarım,
Amandır, getmә, ey biçarә yarım!
Güzarın çün düşәr hәr rәhgüzәrdәn,
Sәnә çox qorxuram mәn bәd nәzәrdәn.
Mәnә çün eylәyibsәn yaxşı әrlik,
Daban altında yandırram üzәrlik.
Üzәrlik yandırıb göz-göz edirdi,
Töküb göz yaşını hәrdәm deyirdi:
Üzәrlik, yan, üzәrlik sәn hәvasәn,
Hәzaran dәrdә dәrmansan, dәvasәn.
Üzәrlik, yan, tütün ver qan qovuşsun,
Qada bundan, bәla bundan sovuşsun.

***
(tülkünün xoruza dedikləri)

Dedi tülkü:--Xәyalın getmәsin kәc--
Ki, mәn heç kimsә ilәn etmәrәm lәc.
Töküb pul, xәrc edib mәn hacı oldum,
Xudaya şükr mәrdi-naci oldum.
Xәlayiqlәr mәnә hacı deyirlәr,
Mәgәr hacı olanlar zülm edirlәr?
Әgәr zülm eylәsә hacı birinә,
Ona mәlun deyin hacı yerinә.
Ziyarәt eylәyin beytül-hәrami,
Xilaf etsә, qoyun adın hәrami.
Sәfa tәhsil edәn sәyü sәfadәn,
Gәrәkdir göz yuma cövrü cәfadәn.

***
(az danışmağın xeyri haqqında)

Bәli, dildәn gәlir başın bәlasi,
Qәmi, dәrdi, bәlasi, mübtәlasi.
Danışmaqlıq gümüşdәn olsa, billah,
Qızıldandır sükut, ey mәrd, agah!
Deyәr baş lal olarsan rahәtәm mәn,
Özüm asudә, hәm bizәhmәtәm mәn.
İkidir çün qulağın, bir dilin var,
Eşit ikki, danış bir, ey vәfadar.

***
(qəzavü-qədər haqqında)

Bәli, billah, qәzadәn qaçmaq olmaz,
Dügün çalsa mәşiyyәt açmaq olmaz.
Kimi gördün ki, qurtuldu qәzadәn,
Özün çәkdi kәnarә macәradәn,
Gәlәn vәqti qәza quş damı görmәz,
Gözünü kor edәr әncamı görmәz.
Qәza gәlsә edәr әblәh tәbibi,
Sәfih eylәr qәza mәrdi-lәbibi.

***

Tәlaş eylә dolansın karübarın,
Olub kasıb hәbibi kirdgarın,
Әgәrçi xaliqin ruzirәsandır,
Tәlaş etmәk tәriqi-aqilandır.
O kәslәr kim, cahanda işlәmәzlәr,
Çörәk hәrgiz doyunca dişlәmәzlәr.
Bu alәm alәmi-әsbab olubdur,
Bu alәmdә әliboş ac qalıbdur.
Әzizim, olmasa sәyü tәlaşın,
Düzülmәz isti aşın, ağ lavaşın.
Oturma mәnzilindә, ey nikunam,
Deyib raziqdir allah, tutma aram,
Tәlaşın eylә ta ruzin yetişsin,
Bunu tәrk eylәmә ta ömr keçsin.

***

Bәli, canım, çi dünyavü çi üqba,
Tәlaşın olmasa, olmaz mühәyya.
Әgәr üqbayә vardır etiqadın,
Gәrәk qәbrә gedә hәr gündә zadın.
Çәkәrsәn doqquz ay zәhmәt, firavan--
Ki, xoş keçsin sәnә üç ay zimistan.
Mәgәr bir qışca yox fәrdayi-üqba,
Deyil bir hisli damca zilli-tuba?!
Tәlaş eylә, deyil vәqti-tәәnni--
Ki, leysәd-dinә qәtәn bittәmәnni.
Әlindә görmürәm bir zad әmәldәn,
Amandır, durma, getdi fürsәt әldәn....
Tәlaşın eylә, ol әmrindә cazim,
Mәnim әrz etmәyim daxi nә lazım.

***

Ki, ey yaran, bu sözdә yoxdur inkar--
Ki, allahın iki yerdә evi var.
Birisinin binası sәngü gildir,
Biri nuri-ilahi, adı "dil"dir.
Bu iki ev içindә, ey müәzzәm,
Olubdur qәlb beytül-lahi-әzәm.
Buna şahid hәdisi-mavü minni,
Әzizim, әhli olsan eylә mәni.
Buyurmuş yәni xәllaqi-müheymin,
Mәnә mәnzildi qәlbi-әbdi-mömin.
Demә, canım, ürәk bir parça әtdir,
Mәhәlli-nuri-şәmsi-mәrifәtdir.
Ürәk mirati-nuri-lәmyәzәldir,
Ürәk mişkati-misbahi-әzәldir.
Ürәk gәr zindә olsa, zindәsәn sәn,
Ölüm yoxdur sәnә, payәndәsәn sәn.
Gözün bir nöqtәsidir mәnbәi-nur,
Әgәr getsә bu nöqtә, göz qalır kur.
Ürәk bir çeşmi-batindir bәdәndә,
Bu göz lazımdı salik yol gedәndә.
Ürәk salsan әlә gәr, ey bәradәr,
Taparsan bil sәvabi-Hәcci-әkbәr....

***
(savadsız alimlər haqqında)

Bәli, alim olan amil gәrәkdir,
Ümuri-şәrdә kamil gәrәkdir.
Çü alim getmәyә öz bildiyinә,
Yәqinәn etiqadı yoxdu dinә.
Adın molla qoyub süzdürmә qaşın,
Әmәl lazımdı, çox oynatma başın.
Özün "latәkülu" hökmün oxursan,
Yetimin malını yekca udursan.
Hәmişә qәribә diqqәt tutarsan,
Әlinә düşsә qurd kimi udarsan.
Mәaşü karbarın işvәdәndir,
Hamı xürdü xurakın rişvәdәndir.
Әmәl divarının altın oyubsan,
İşin bu, adını alim qoyubsan.
Deyil layiq sәnә alim desinlәr,
Yeri vardır sәnә zalim desinlәr.
Әmәl yoxsa, şәriәtdә dolanma,
Adın qazi qoyub çox qazılanma.
Şәriәt әhlisәn, allahı atma,
Gözәlcә dinüvi dünyaya satma....
Әgәr alim yesә bir şübhәli mal,
Hәramә meyl edәr, bişübhә, cühhal.
Әgәr alim yeyә mali-hәrami,
Bu şivә kafir eylәr çox avami.
O alim kim, edәr dünyaya iqbal,
Vәbalın boynuma, çöndәr ona dal.
Gözüm, tәqva yolun tut, tap sәadәt,
Ölәndә sәndәn istәrlәr ibadәt.
Çalarlar başına bu nәhvü sәrfi,
Xәbәr almazlar ismü felü hәrfi.

***
(ədəb haqqında)

Bәli, sәrmayeyi-izzәt әdәbdir,
Nişani-izzәtü rifәt әdәbdir.
Gözüm, sәn laf urma çox nәsәbdәn,
Nәsәbdәn әl götür, dәm vur әdәbdәn.
Nәcib eylәr әdәb hәr nanәcibi,
Әdәb sultan edәr mәrdi-әdibi.
Әdәbdәn bәndәlik yetmiş kәmalә,
Әdәb xoşdur xudayi-layәzalә.
Günah etsәn xudayә biәdәbsәn,
Yәqin müstövcibi-qәhrü qәzәbsәn.
Әdәblә peyrәviyi-әnbiya qıl,
Xilaf etmә xudavәndә, hәya qıl.

***
(Zülm və zalım haqqında)

Bәli, qardaş, çü hәqqün-nasdır zülm,
Süruri-sinәyә xәnnasdır zülm.
Odur bais olub şәrrül-mәasi,
Olan zülmü onun yoxdur xilasi.
Gözüm, zülm eylәmә heç binәvayә,
Düşәrsәn möhnәtü dәrdü bәlayә....
Dağılmış zülmdәn çox dudmanlar,
Xәrab olmuş nә ali xanimanlar.

***
(az yemək, çox yemək haqqında)

Bәli, qarnın tox olsa, ey fәlәkcah,
Yәqin eylәr sәni, әlbәttә, gümrah.
Edәr aclıq sәni billah kamil,
Olubdur çox yemәk rәsmi-әvamil.
Oğul, çox tıxma, gәl keç bu sifәtdәn,
Özün ac saxla, ta dol mәrifәtdәn.
Olubdur çox yemәkdәn bissәviyyә,
Mәrәzlәr zahiriyyә, batiniyyә.
Balam, ta burnuva kimi tıxıbsan,
Qızıbsan, şiveyi-hәqdәn çıxıbsan.
Hәmişә talibi-rәsmi-kәmal ol,
Oruc tut, ac dolan, ta nur ilәn dol.
Qarın dolsa, qızıb "dәn, dәn" deyәrsәn,
O vaxta dinü imanı yeyәrsәn.

***
(cəza haqqında)

Bәli, dünya evindә hәr nә afat
Gәlә gәr başına olmuş mükafat.
Nә gәlsә başına gör öz gözündәn,
Müşәxxәs bil, özündәndir, özündәn.
Otursa öz tükü üstündә hәr kәs,
Tükü tәrpәnmәz әsla, ey müqәddәs.
Yetimi incidib salma fәğanә,
Yetim eylәr üşaqların zәmanә.
Gözüm, әlbәttә, incitmә fәqiri,
Olursan bir qәvinin dәstgiri.
Әgәr rәdd etmәsәn rәddi-mәzalim,
Onu sәndәn alır bir güclü hakim,
Әzizim, ehtiyatın qoyma әldәn,
Hәmişә qorx mükafati-әmәldәn.
Cәhәnnәm әhli abi-kövsәr içmәz--
Ki, hәr kim arpa әksә, buğda biçmәz.
İbadәt yoxsa, sallanma behiştә,
Ayaqların çolaqdı, çıxma gәştә.
İtaәt etmәyibәn umma zәhmәt,
Cәhәnnәmdir yerin, get, vermә zәhmәt.

***
(qonaqpərvərlik haqqında)

Gözüm yağın yedirsәm gәr qonağә,
Yәqinәn xoşdu min qeyril-hәmaqә.
Qonaq gәlsә, gәlir ruzi dalınca,
Nә ruzi, fәthi-firuzi dalınca.
Xudavәnda, bәhәqqi-ali-ismәt,
Qonaqdan heç kimi etmә xәcalәt.
Nә xoş zaddır әziz etmәk qonağı,
Qabağına qoyasan qayğanağı.
Açasan xidmәtindә ağ lavaşı,
Çanağna doldurasan yarma aşı.

***
(cavanlıq haqqında)

Bәli, billah, qәnimәtdir cavanlıq,
Cavanlıqda olurmuş kamranlıq.
Әgәr mәqsudun olsa malü dövlәt
Vә ya qәsdin itaәtdir ibadәt.
Cavanlıq mövsümündә eylә tәhsil,
Әlindәn hәr nә gәlsә, eylә tәcil....
Cavanlıqda qazan, yığ malü dövlәt,
Qocalıq mövsümi qıl istirahәt.

***

Olur cücә yumurta içrә guya,
Deyir: Nә yaxşı mәnzildir, xudaya,
Bu әrzimi eşit, ya rәb, dilimdәn,
Bu yaxşı mәnzili alma әlimdәn.
Әcәb mәnzildi, bir ziba otaqdır,
Yeri, divari, sәqfi cümlә ağdır.
Әgәr hәr yanә dönsәm, vüsәti var.
Bu cür mәnzildә qalmaq lәzzәti var.
Deyә bilmәm ki, ey biçarә cücә,
Fәrasәtdәn olan avarә cücә,
Tәәccübdür sәnin bu etiqadın,
Deyil hasil, bu dar yerdә muradın.
Nәdәn böylә bu zülmәtdә qalıbsan,
Bu qoxmuş mәnzilә ünsün salıbsan.
Durub bu pәrdәdәn çıx, eylә pәrvaz,
Uçub ol yarü yoldaşınla dәmsaz.
Tәlaş eylә, qabıqdan çıx kәnarә,
Güzәr qıl bağü dәştü lalәzarә.
Nә yaxşı çeşmәlәr, bağlar görәrsәn,
Gülüstanlar, uca dağlar görәrsәn.
Gәlib pәrvazә çәk bir xoş tәranә,
Tamaşa qıl zәminü asimanә.
Bu dünya, ey oğul, üqba yanında
Yumurta kimidir dünya yanında.