Öz ıxtıyarımı mən vermışəm nıgar əlinə

Öz ıxtıyarımı mən vermışəm nıgar əlinə Müəllif: Hacı Rza Sərraf

Mənbə: Tərtib edəni: Zaman Əsgərli (2005). XIX əsr Azərbaycan şeiri antologiyası (az). Milli Kitabxana. "Şərq-Qərb". Orijinal mənbədən 2016-03-05 tarixində arxivləşdirilib. Yoxlanılıb 2016-08-13.

Öz ıxtıyarımı mən vermışəm nıgar əlinə,
Yetibdi faili-müxtarın ixtiyar əlinə.

Könul, gər ıstəyırsən məstı-camı-eşq olasan,
İnani-huşunu ver yari-huşiyar əlinə.

O gün ki, qismət edibdir vücudu cüzvbəcüz,
Veriblə rişteyi-səbrü qərarı yar əlinə.

Həvayi-darilə Mənsurun əql şahbazi,
Uçub qonub səri-giysuyi-tabdar əlinə.

Nolurdu bircə gedəydi xəzan, gələydi bahar,
Düşeydi daməni-gül əndəlibi-zar əlinə.

Hənayə bax, necə gör bihəyadı, qanə dönüb,
Utanmayıb qızarıb, əl verib nigar əlinə.

Çəkibdi kamına könlüm quşun o zülfi-siyəh,
Udar, bəli, düşə güncüşk beççə, mar əlinə.

Əlində öz məməsin oynadırdı yar, dedim:
Ənari-tazə düşüb sərvi-gülüzar əlinə.

Demə bu aşiqə: Gəl, tari-zülfümə vur çəng,
Vücudu çəng olu gər düşsə bircə tar əlinə.

Bu növilən ki, yanar odlara, yanar Sərraf,
Xilas olunca salır nəqdi-xoşəyar əlinə.