Üzünü güzgüyə qeybətdə oxşadan qafil

Üzünü güzgüyə qeybətdə oxşadan qafil Müəllif: Məhəmməd Füzuli

Mənbə: Məhəmməd Füzuli. Əsərləri. Altı cilddə. I cild. Bakı, “Şərq-Qərb”, 2005. s.206.

Üzünü güzgüyə qeybətdə oxşadan qafil,
Toxunsa üz-üzə olmazmı ara yerdə xəcil.

Buraq niqab ki, bilsin kəmali-sün’i görüb,
Firiştə xilqəti-Adəmdə şübhəsin batil.

Hədisi-vəhyvəşin zaye’ etmə əğyarə,
Rəvamıdır, edəsən qədrin ayətin nazil.

Hərimi-kuyini göstər nümunə, eylə səvab
Kim, ola cənnət içün xəlq taətə mail.

Səni qoyub, bütə eylər ibadətin kafir,
Əzabi-duzəxə ol vəchdən olur qabil.

Həkimə nəfyi-qiyamət xətasını bildir,
Qiyam göstər ona, e’tiqadın et zail.

Qərəz Füzuliyə ancaq əlində ölməkdir,
Vəli məhaldır ol həm, sən olıcaq qatil.