Şir, tülkü və qurd
| Şir, tülkü və qurd Müəllif: Şifahi xalq ədəbiyyatı |
– Şir, tülkü və qurd dost olmuşdular. Bir dəfə üçü birlikdə
ova çıxıb eşşək, dovşan və dağ keçisi tutdular. Şir qurda dedi:
– Şikarımızı böl görək!
– Yaxşı da, – deyə qurd cavab verdi, – aydın məsələdir, eşşək sənin, dovşan tülkünün, dağ keçisi də mənim.
Şir hirsləndi, bu cür bölgü onun xoşuna gəlmədi. O saat qurdu öldürüb başını üzdü. Sonra üzünü tülküyə tutub bağırdı:
– İndi də sən böl görək!
Tülkü quyruğunu bulaya-bulaya dedi:
– Bundan asan nə ola bilər ki, eşşək sənin naharına, keçi axşam yeməyinə, dovşanı da naharla axşam yeməyinin arasında yeyərsən.
Tülkünün bu cür bölgüsü şirin döşünə yatdı, o, tülküyə dedi:
– Bir bax ha, gör sən nə ağıllı danışırsan! Bunu sənə kim öyrədib?
Tülkü dedi:
– Ay qoçaq şir! Mənə bu ağlı, qurdun başı bədənindən ayrılanda öyrətdi.