Aşiqin göz yaşına rǝhm eylǝmǝz ol afitab

Aşiqin göz yaşına rǝhm eylǝmǝz ol afitab Müəllif: Saib Təbrizi

Aşiqin göz yaşına rǝhm eylǝmǝz ol afitab,
Yığlımaq ilǝ aparmaz od ǝlindǝn can kǝbab.

Baş verǝndǝ xǝncǝri-sirabına yetmǝz mǝnǝ,
Gǝrçi sanır özünü başdan keçǝnlǝrdǝn hübab.

İçdi qanlar ol sitǝmgǝr ta kǝbab etdi mǝni,
Çǝkdi oddan intiqamın dönǝ-dönǝ bu kǝbab.

Xak oldum ol kǝman ǝbru oxun seyd etmǝgǝ,
Bilmǝdüm gül yayidan düşmǝz yerǝ tiri-şǝhab

Gǝr dutuşsa atǝşi-ruxsaridǝn yerindǝdir,
Eylǝsin aşiqlǝr ilǝ necǝ yüzsizlik niqab.

Şǝfqǝt ilǝn bir kǝrǝ başın götür torpaqidǝn
Necǝ yolunda şǝfǝqdǝn tǝrlǝsün qan afitab.

Fariğǝm sǝngi-mǝlamǝt içrǝ cori-çǝrxidǝn,
Neylǝsün göhǝrdǝ olan suya moci-inqilab.

Əql-eşq etmǝk söz ilǝn sǝhl, asan görünür,
Baş ağardı nafǝ tǝk, ta qanın etdi mişknab

Sanmiya hǝr kim fǝna dünyada mocud özünü,
Daxili cǝnnǝt olur mǝhşǝrdǝ Saib, bihesab.