Axır ki, ağlat milləti
| Axır ki, ağlat milləti Müəllif: Mirzə Əli Möcüz |
Hәr gecә şamdan sora, ey Mollәli
Qoy çırağı qarşüva, aç mәtqәli,
Әqlüvi yığ başuva misli-para,
Nohәni әzbәrlә, doldur anbara,
Çәkmә al bir cüft, rәngi-lәligün,
Әzbәrayi payi-nәhsi Şimri-dun [1]
Ver çilingәr çәrxә çәksin xәncәri,
Bәdha süst eylә Şimri-әbtәri!
Xәncәri tez ver әlinә kafәrin,
Mürdәşu yusun görüm o әllәrin!
Al әlә bir neyzә, ya bir kәrvaşan,
Dur dalıda, ver ağan Şimrә nişan.
Çün alar xәncәr o mәlun dәstinә,
Eylә nәrә eylә ki, xax [2] diksinә!
Bәrk çığır, millәt ayılsın xabidәn,
Ol qәdәr ağlat ki, düşsün tabidәn.
İstisәn ki, tul tapsın mәrsiyә,
Hökm qıl, vursunla başın neyzәyә!
Xalqa tәsir etmәsә bu macәra,
Söylә Şimrә, nәl vursun atlara!
Qәlbi daşdan bәrkdir bu millәtin,
Ağlamazlar. Xeymәgahә sür atın,
Vur, dağıt, yandır xәyami sәrbәsәr,
Bәlkә bu zülm eylәyә xalqa әsәr.
Görsәn olmur, qamçını al dәstüvә,
Eylә vur ki, daşlana qan üstüvә.
Sal әrusi at döşünә bir zaman,
Ta ucalsın әrşә fәryadü fәğan.
Tutmasa mәclis әgәr, ey mәrd kosa,
Şimridәn al xәncәri ver Harisә!
Bağla әtfali-yetimi qol-qola,
Ta desin Kösün xala: "Ey vay, bala!"
Etmәsә bu hәm әsәr bacilәrә,
Müslümü sal damidәn, düşsün yerә.
Bәd çubi-mәnbәrә çal dәstüvü,
Millәti-İranә göstәr şәstüvü!
Qurxusan gәr payeyi-mәnbәr sına,
Qorxma, vur, sınsa, qayıtdırrıq genә!
Gözlәrin gәr varsa aç, gör bir nә var!
Xax yatıb, görsәn әgәr misli davar,
Qamçını çәk, vur Sәkinә başına,
Әmmәsin qәrq eylә tez göz yaşına.
Qorxuram çıxsın yadından sarıban,
Әqlüvi yığ başuva, ey rozәxan!
Bir qılınc parçası tap, ey şeşqulaq,
Xırda barmağın Hüseynin kәs görax!
Xalx vurmur başına, çәkmir havar,
Sәndә yoxdur taqsır, ey Mirzә Qafar!
Pas basar qәlbi könül şad olmasa.
Yәni kәntdә dadü büsdad olmasa.
Müştәri yox çün bә aluyi-qәrә,
Ol cәhәtdәn xәlq әlin vurmur yerә.
Bir yanıqlı söz de ki, xalq ağlasın!
Şimrә bir bel ver, Fәrati bağlasın,
Hökm ver lәşkәr ala sağü solun,
Çәk qılıncı, sal әlәmdarın qolun!
Mәclisi gәrm etmәsә bu sәrgüzәşt,
Düş aşağı, tez gәtir bir danә tәşt.
Xeyzәrani qovza, gәn qoy qışların,
Söylә: Ya movla, nә xoşdur dişlәrin!
Etmәsә bu hәm әvami әşkriz,
Abidi-bimari ver cәlladә tez!
Bir qәdәr zalim Yezidә ver araq,
Tәki vursun başına xalq şaqqaşaq.
Rastuva keçsә o mәrhum hәrmәlә
Söylә: Mәlun, qolların tez çәrmәlә!
Çün Fәrati-ibni-Sәd etmiş qorux,
Qoy kәmanә bir daha üçpәrli ox.
Parçalar çün ox boğazi-Әsğәri,
Sәn dә vur yumruqla sındır mәnbәri.
Qәrq olar millәt kәsalәt dәhrinә,
Min sәmәndi, get Mәdinә şәhrinә,
Boynuva sal şali-әza çün Bәşir,
Nәrә vur sәn әz çigәr-manәndi şir.
Yolda gәlsә rastuva Ümmülbәni,
Kәs qabağın, söylә, ba ahü әnin,
Eylә әşki-çeşm ilә tәr yaylığı:
"Gәlmişәm mәn vermәyә baş sağlığı".
Bu qәdәr var ki, xanım dәr Kәrbala,
Qalmadı ali-әbadәn bir bala!
Ey xanım, çün bitdi Әbbasın işi,
Әlli min boynuyoğun, zalım kişi
Etdilәr qarәt xәyami biltamam,
Qalmadı, bir şahılıq zad, vәssәlam!
Görsәn etmir nalә xәlqi-biәdәb,
Düş aşağı mәnbәr üstәn pürqәzәb,
Al әlә bir ba kifayәt yarmaça,
Kәs qabağın millәtin qoyma qaça,
Hәr ki, gәldi qarşuva vur qorxma, ha!
Seyyidә, mollayә, xanә baxma, ha!....
Müxtәsәr, bazuyә cәm et qüvvәtin,
Kәllәsin әz millәti-biqeyrәtin!
Millәtin sәn baş-qulağın yaxşı eş,
Möcüzü görsәn, vәli axtarma, keş!