Dürdvəş sərgəşteyi-camü xərabi-badəyəm

Dürdvəş sərgəşteyi-camü xərabi-badəyəm Müəllif: Məhəmməd Füzuli

Dürdvəş sərgəşteyi-camü xərabi-badəyəm,
Etibarım yox, ayaq toprağı bir üftadəyəm.

Hiç rəng ilə mənə abadlıq mümkün deyil,
Mən xərabi-badeyi-safü üzari-sadəyəm.

Deməzəm dəyməz mənə qəmzən xəyalı, ya dəyər,
Dəymə qeydi çəkməzəm, aləmdə bir azadəyəm.

Abi-çeşmim cizginir kuyində, əmma qədri yox,
Deməsin bu dövrdə kimsə ki, mərdümzadəyəm.

Zahida, məndən nə hasil kim, oxursan məscidə,
Məndə taət yox, haman alayişi-səccadəyəm.

Çərx dövründən nə hasil kim, verir təğyiri-zövq,
Durmadan zövq artırır miskini-dövri-badəyəm.

Zövq istərsən, Füzuli, tərki-dünya qıl ki, mən
Bulmadım bir zövq bundan qeyr ta dünyadəyəm.