Dəyən bülbül pərinə daima gülzarsız qalsın

Vikimənbə saytından
Dəyən bülbül pərinə daima gülzarsız qalsın
Müəllif: Fazil xan Şeyda
Mənbə: Tərtib edəni: Zaman Əsgərli (2005). XIX əsr Azərbaycan şeiri antologiyası (az). Milli Kitabxana. "Şərq-Qərb". Orijinal mənbədən 2016-03-05 tarixində arxivləşdirilib. Yoxlanılıb 2016-08-13.

Dəyən bülbül pərinə daima gülzarsız qalsın,
Salan aşiqləri pərgardən pərgarsız qalsın.

Hər əl əl ki urar şanə o geysuyi-pərişanə,
Mənim aşüftə könlüm tək, xudaya, yarsız qalsın.

Məni lal eyləyən bülbül kimi bir böylə mövsümdə,
Suali-həqq olanda, ey xuda, göftarsız qalsın.

O səf-səf çəkilən zülfün şikəncin sındıran şanə,
Dağılsın səfləri, Allah, görüm sərdarsız qalsın.

O çin-çin zülfi-pürçinin xəraci Çinü Maçinə
Verə gər Fazili-Şeyda, görüm, zünnarsız qalsın.