Ey afitabi-dövlət, vey kövkəbi-hidayət

Ey afitabi-dövlət, vey kövkəbi-hidayət Müəllif: Həbibi

Mənbə: Həbibi (2006). Şeirlər (az). "Şərq-Qərb". Orijinal mənbədən 2017-04-27 tarixində arxivləşdirilib. Yoxlanılıb 2017-04-27.

Ey afitabi-dövlət, vey kövkəbi-hidayət,
Ey mətləyi-təcəlla, vey nuri-bibidayət.

Şəmi-rüxi-cəmalın bir nuri ləmyəzəldir,
K-ənvarinə bulunmaz hərgiz anın nihayət.

Ey nuri mehri-aləm, bir məhdürür ki, yüzün,
Mehr ilə mahə eylər hər dəmbədəm sirayət.

Hicrin şəbində məqsud yoluni yad qıldım,
Bir guşədən görüngil, ey kövkəbi-hidayət.

Sən müshəfi-həyatı yazdıqda dəsti-qüdrət,
Yüzün səhifəsinə nəqş etdi yeddi-ayət.

Kirpiklərinlə qaşın, zülfin hürufidir ki,
Səbülməsanidə səhh oldu ol kitabət.

Sünbül saçını çözmə kim, necə baş ayaqda
Qalır ucundan anın bicürmü bicinayət.

Məşuqinin, ey aşiq, mehri odu yelinə
Hər dəmdə abü xakə bax, eyləmə şikayət.

Məşuqədən xəbər kim bilmək dilərsə, yansın
Eşq oduna ki, aşiq budur əssəh rəvayət.

Bipavü sər fənadə qalmışdürür Həbibi,
Lütfünlə dəstigir ol, fəzlinlə et inayət.