Ey dost, seni sevəldən eqlüm getdi, qaldum bən

Ey dost, seni sevəldən eqlüm getdi, qaldum bən Müəllif: Yunus Əmrə

Mənbə: Yunus Əmrə (2004). Əsərləri (az). "Öndər". ISBN 9952-416-00-7. 2017-05-25 tarixində arxivləşdirilib. 2017-05-25 tarixində istifadə olunub.

Ey dost, seni sevəldən eqlüm getdi, qaldum bən,
irmaqları seyr edüb dənizlərə taldum bən.

Bir zərrə eşqün odı qaynadur dənizləri,
Düşdüm eşqün odına, dutuşuban yandum bən.

Ol canda ki eşq ola, anda ğüsse olmaya,
Bu eşq bana gələtdən ğiissem getdi, güldüm bən.

Bülbül de aşiq olmış qızılgülin yüzinə,
Gördüm erenler yüzin, hezardastan oldum bən.

Bu eşqi bana verdün, ben nedərem kendözüm?!
Içüm-taşum nur toldı, dosta aşiq oldum ben.

Bir qun ağac idüm, yol üzrə düşmüş idüm.
Ər bana nəzər qıldı, tazə, cəvan oldum ben.

Yunus, gerçək aşiqsən adum Miskin qoğıl,
Cümləsindən ixtiyar miskinligı buldum ben.