Ey könlümün eglencesi, ayıt bana neyləyəyin

Ey könlümün eglencesi, ayıt bana neyləyəyin Müəllif: Yunus Əmrə

Mənbə: Yunus Əmrə (2004). Əsərləri (az). "Öndər". ISBN 9952-416-00-7. 2017-05-25 tarixində arxivləşdirilib. 2017-05-25 tarixində istifadə olunub.

Ey könlümün eglencesi, ayıt bana neyləyəyin?
Eşqündən oldum avare, derdüm kimə söyləyəyin?

Mülki-fənadan keçəyin, ol dost elinə uçayın,
Talayın eşq ümmanına, dənizlərin boytayaym.

Eşqün od urdı canuma, gelsün aşiqlər yanuma,
Çəkəyin eşqün xanım, aşiqləri toylayayın.

Girdüm eşqünün bağına, baqdum soluma-sağuma,
Dürlü çiçəklər dərübən güllərini yiyləyəyin.

Aşiq olayın ol gülə, düşsün aləmə ğülğülə,
Həzar dəstan olubam dost bağını yaylayayın.

Yırtam yaqamı elü şər, dün - güni qılam ahu zar,
Aqıdayın göz yaşını, zanlıqlar eyləyəyin.

Yunus aydur, ərənlərim dirligini dirilmədün,
Gücüm yetdügincə ban soylanm soylayaym.