Ey olub merac bürhani-ülüvvi-şan sana

Ey olub merac bürhani-ülüvvi-şan sana Müəllif: Məhəmməd Füzuli

Mənbə: Məhəmməd Füzuli. Əsərləri. Altı cilddə. I cild. Bakı, “Şərq-Qərb”, 2005. s.42.

Ey olub me’rac bürhani-ülüvvi-şan sana!
Yerə enmiş göydən istiqbal edib Fürqan sana.

Heyni-də’vayi-nübüvvət müddəi ilzaminə,
Cahil ikən el, kəmali-elm bəs bürhan sana.

Kilki-hökmün çəkdi hərfi-sairi-ədyanə xət,
Hökm isbat etdi nəfyi-sairi-ədyan sana.

Baqiyi mö’cüz nə hacət əmri-həq isbatinə,
Aləm içrə mö’cüzi-baqi yetər qur’an sana.

Vəsf Cibrili-əmin etmiş qəbuli-xidmətin,
Sirri-Həq kəşfinə ayətlə yetib fərman sana.

Sənsən ol xatəm ki, dəf’ etmiş təmami-hakimi,
Xatəmi-hökmi-risalət tapşırıb dövran sana.

Ol qədər zövqi-şəfa’ət cövhəri-zatındadır
Kim, gəlir ərzi-xəta mə’nidə bir ehsan sana.

Mahi-növdür, yoxsa sən etdikdə seyri-asiman,
Qaldırıb barmaq gətirmiş asiman iman sana.

Ya nəbi, lütfün Füzulidən kəm etmə ol zaman
Kim, olur təslim miftahi-dəri-ğüfran sana.