Ey səba, bu ərzimi ərz etgilən cananıma

Ey səba, bu ərzimi ərz etgilən cananıma Müəllif: Zikri Ərdəbili

Mənbə: Tərtib edəni: Zaman Əsgərli (2005). XIX əsr Azərbaycan şeiri antologiyası (az). Milli Kitabxana. "Şərq-Qərb". Orijinal mənbədən 2016-03-05 tarixində arxivləşdirilib. Yoxlanılıb 2016-08-13.

Ey səba, bu ərzimi ərz etgilən cananıma,
Bəlkə dərman eyləyə bu dərdi-bidərmanıma.

Gərçi bu çərxi-fələk səndən məni qıldı cüda,
Barı sən, ey bivəfa, hərdəm nolur, gəl yanıma.

Bilməzəm hərdəm neçin qanım tökər canan yerə,
Hiç rəhm etməz mənim bu dideyi-giryanıma.

Ahu tək hər yana nıəstanə dolandırma gözün,
Az qalıbdır gözlərin rəxnə sala imanıma.

Saqiya, dur, sağəri-sərşar doldur, nuş edim,
Qəm yemə, gör çox yetibdir qəm, bu qəmli canıma.

Canımı canan alıb, naseh, məni mən eyləmə,
Bilmirəm bir can nədir ki, qıymayım cananıma?!

Zikriyi-şuridədil sübhü məsa söylər: Fətək –
Qoydun həsrət sən məni ol gözləri məstanıma!