Gün Ay
| Gün Ay Müəllif: Şifahi xalq ədəbiyyatı |
Günlərin bir günü Ayın anası qonşu ilə çörək yapırmış. Təndir
qızhaqızda odun qurtarır. Həmin qonşu qadın üzünü tutur qızına,
deyir ki, get çırpı gətir. Qız da başını sallayır, gedir çır-çırpı yığsın.
Qız çırpı yığa-yığa yerə yaxın olan göyə çıxır, orda da yolu azır.
Arvadlar çox gözləyir, amma Günəş gəlib çıxmır. Ayın anası oğlunu
danlayır kin, nə üçün Günəşi tək buraxdın. Sonra da acıqlanıb
unlu əli ilə Ayın üzünə vurur. Ay üzündə un ləkəsi gedir Günəşi
axtarmağa. O da göyə çıxır. Ora Günəş, bura Günəş, Günəş nə
gəzir. Ay da əliboş geri qayıtmır. Bu zaman göy guruldayır, ildırım
çaxır, göy yerdən, yer göydən ayrılır. Ayla Günəş qalırlar göyün
üzündə.
Elə o vaxtlardan Ay Günəşin dalınca düşüb axtarır kin, desin anası onu gözləyir, çırpını tez çatdırsın. Amma hələ də Ay Günəşi tapa bilməyib.