Gǝl ey arif, sana hǝr dǝm tǝvafi-hǝcci-ǝkbǝrdir

Gəl ey arif, sana hər dəm təvafi-həcci-əkbərdir Müəllif: Şah İsmayıl Xətai

Gǝl ey arif, sana hǝr dǝm tǝvafi-hǝcci-ǝkbǝrdir,
Ki, qiblǝn-nuri-peyğǝmbǝr, imamin nǝqdi-Heydǝrdir.

Əli oldur ki, cǝnnǝtdǝ olubdur saqiyi-kövsǝr,
Budur saqi, budur cǝnnǝt, şǝrabi abi-kövsǝrdir.

Əlindǝ badeyi-gülrǝng, içǝr ğazilǝrin şahı,
Nǝ hacǝt nǝql üçün şǝkkǝr sözün qǝndi-mükǝrrǝrdir.

Şücaǝt bu, vilayǝt bu, mürüvvǝt bu, kǝramǝt bu,
Əlini görmǝyǝn xasir Yezidü gǝbrü kafǝrdir.

Hǝdisi-vǝzi-Qurandan, nǝ buldun gǝl, gǝl ey zahid,
Kǝlamın ismi Qurandır, hǝdis allahü ǝkbǝrdir.

Siratin körpüsün keçdim, ǝmǝl mizanını çǝkdim,
Bu yoldan azǝnin, billah, mǝqamı nari-mǝhşǝrdir.

Xǝta ilǝn Xötǝn mülki, şaha fǝth oldu Çin böylǝ,
Ki, mǝclis nafeyi-mişkin sǝrasǝr mişki-ǝnbǝrdir.

Əya mehrab edǝn daşı, hǝqiqǝt mǝzhǝbindǝn kim,
Nigarın gözlǝri-qaşi mana mehrabü mǝnbǝrdir.

Behişt istǝrsǝn, ey zahid, biya dǝr mǝclisi-rindan,
Hǝqin didarı ey aşiq, nǝ cǝnnatǝ müyǝssǝrdir.

Əgǝr nazirsǝn ey talib, hǝqi insanda gör, getmǝ.
Mübarǝk xacǝmin vǝchi hǝqin nurindǝ mǝzhǝrdir.

Xǝtainin deyil hǝqqi, şaha qulam deyǝ bilmǝk,
Əgǝr xidmǝt qǝbul olsa onun, mövlası Qǝnbǝrdir.