Gəl bənim cani-əzizim, qəddi-dalım, əlvida

Gəl bənim cani-əzizim, qəddi-dalım, əlvida (XIV əsr) Müəllif: Fəzlullah Nəimi

Mənbə: Anar. Min beş yüz ilin oğuz şeri. Antologiya, I kitab (az.). Bakı: "Azərbaycan". 1999. 2017-07-08 tarixində arxivləşdirilib (PDF). İstifadə tarixi: 2017-07-08.

Gəl bənim cani-əzizim, qəddi-dalım, əlvida
Gəl boyunca görayim, əylənme canım, əlvida.

Bu imiş təqdir, ban ver ləbindən bir konar
Bəlkə qismət olmaya bir də vüsalım, əlvida.

Gunə-gunə ol raqibin könlünü şad eylədin,
Hər görandə ruyi-dildən istədi, dad eylədin.

Neylədim ki, söhbətindən bəndəni yad eylədin?
Atəşi-suzanə yaxdın pərrü balım, əlvida.

Bu Nəimi dərdməndin çəkdiyi bin dərdi qəm
Vəsfə gəlməz ey üzü gül, şərhə acizdir qələm.

Qılmadın bir dəm kərəm kim, eşq ucundan lacərəm
Yann ol məhşərdə dinlə ərzi-halım, əlvida.