Gəlir ol sərvi-səhi, ey gülü lalə, açılın

Gəlir ol sərvi-səhi, ey gülü lalə, açılın Müəllif: Məhəmməd Füzuli

Gəlir ol sərvi-səhi, ey gülü lalə, açılın!
Vey məhü mehr çıxın, qüdrətə nəzzarə qılın!

Əzmi-bağ eyləmiş ol sərvi-rəvan, ey güllər,
Zər nisar edə görün, cümlə yığılın, dərilin.

Götürün oxların, ey didələrim, topraqdan,
Bu yarar nəsnələrin qədrini yaxşicə bilin.

Eyləmin, ey dilü can, xəncəri-müjganinə meyl,
Bilirəm nolisər axir, gəlin ondan kəsilin.

Göz yaşi tiğiniz içün tökülür, ey xublar,
Sizi ta etməyə rüsva, görünən dəmdə silin!

Düşdü od canimə, ey təndə olan peykanlar!
Qızmadan mərəkə bir yanə ərimin, çəkilin!

Ey Füzuli, qədimiz qıldı fələk xəm, yəni
Vəqtdir çıxmağa dünya qapısından, əyilin.