Hər kimin ki, bir mələksima pərivəş yan var

Hər kimin ki, bir mələksima pərivəş yan var Müəllif: Əlişir Nəvai

Mənbə: Anar. Min beş yüz ilin oğuz şeri. Antologiya, I kitab (az.). Bakı: "Azərbaycan". 1999. 2017-07-08 tarixində arxivləşdirilib (PDF). İstifadə tarixi: 2017-07-08.

Hər kimin ki, bir mələksima pərivəş yan var,
Nə pəridən ehtiyacı, nə mələkdən an var.
Yox təəccüb, sarmaşırsa hər gecə ter qönçəyə,
Qönçə tək hər sübh olub xəndan nişat izhan var.
Ağ sinən, ləlin xəyalilə mən oldum az qala
Bir hörümçək ki, onun can riştəsindən tan var.
Yox əcəb, gül həsrətilə zar ola bülbül əgər,
Cisminə hey sancılan yüz-yüz tikanı, xan var.
Sünbüli zülfi əgər aşuftədir, eyb etmə kim,
Gül üzündə qoşa yatmış nazənin bimarı var.
Məst olub, bixud olub qoy çıxmasm meyxanədən,
Çün mənim tək dövr əlindən dərdi var, azan var.
Ey Nəvai, yar üzər olsa məhəbbət riştəsin,
Gəlməz olsa ol sənin san, sən anın san var!