Hakerin manifesti

Hakerin manifesti (The Conscience of a Hacker) (1986) Müəllif: Lloyd Blenkenşip

Həmçinin baxın: Haqqında •

Onlardan birini də bu gün tutdular, bütün qəzetlər bunu yazır. "Yeniyetmə kompüter caniliyinə görə tutulub", "Haker bank yarıb".

Köpəkuşağı... Onlar hamısı birdir.

Bəs siz, iki müstəvili şüura və 50-ci illərin beyin yiyəsi, siz nə zamansa hakerin gözlərinə heç baxmısız, baxa bilmisinizmi? Nə zamansa siz düşünmüsünüzmü ki, görəsən nədir bunu dəbərdən, hərəkətə gətirən, hansı gücün sayəsində bu fəaliyyət əmələ gəlir?

Mən hakerəm, mənim dünyama xoş gəlmisiz...

Mənim dünyam məktəbdən başlayır. Mən digər uşaqlardan ağıllıyam, bizə məktəbdə öyrətdiklərinin hamısı boş şeylərdir, darıxdırıcıdır.

Düşük köpəkoğlu... Onlar hamısı biridir.

Mən orta və yuxarı siniflərdə olarkən. Müəlliməm artıq onbeşinci dəfədir ki, ağaclı bölməni başa salır. Başa düşdüm də... "Yox, miss Smit, mən sizə öz misalımı göstərə bilmərəm. Mən onu beynimdə eləmişəm..."

Ay şeytan, yəqin köçürdüb. Onlar hamısı birdir.

Bu gün mən yeni bir dünya kəşf etmişəm. Mən kompüteri kəşf etmişəm. Saniyə... Bu kifayətdir! Mən nə istəyirəmsə, o edir. Əgər nəsə düzgün getmirsə-deməli mən səhv etmişəm. Ona görə yox ki, mən onun xoşuna gəlmirəm... Və ya o məndən çəkinir... Və ya düşünür ki, mən çox ağıllıyam... Və ya oxumağı xoşlamır ona görə də buradadır...

Tənbəlin biri tənbəl. İşi-gücü oyun oynamaqdır. Onlar hamısı birdir.

Və budur bu baş verdi... Dünyaya gedən qapılar açıldı... Göndərilmiş elektron impuls narkomanın venasına heroinin daxil olması kimi telefon xəttinə çıxdı, qayğısız günümü keçirəcəyim məkanım mənim... "Budur o... Mənim aid olduğum." Mən burada hamını tanıyıram... Ola bilsin ki, mən onunla heç zaman görüşməmişəm, onunla heç zaman danışmamışam, bundan sonrada heç zaman görməyəcəm... Mən hamını tanıyıram...

Dələduz, yenə də telefonu məşğul edir. Onlar hamısı birdir.

Siz şeytanla da mübahisə etməyə hazırsız ki, biz hamımız eyniyik. Məktəbdə bizim hamımıza uşaq yeməyini qaşıqla yedizdiriblər, amma bilmirdiz ki, biz bifşteks istəyirik... O ətləri ki, bizə verirdilər onlar çeynənilmiş və dadsız idilər. Bizim üzərimizdə sadistlər hakim idi, onları biz maraqlandırmırdıq. Düzdür bir neçəsi ki, bizə nəyisə öyrətmək istəyirdilər, onlar bizim simamızda şagird görürdülər, lakin onların elmi səhrada su damcısı qədər idi.

İndi bu bizim dünyamızdır... Elektronlar və keçiricilər dünyası, məlumat gözəlliyi dünyası. Biz ən ucuz sistemlərə belə pul vermərik, olanı dəyişdirib istifadə edərik, çünki onlarla çirkin spekulyantlar məşğuldurlar, siz isə bizi cani çağırırsız. Biz araşdırırıq, siz isə bizi cani çağırırsız. Biz bilik axtarırıq... Siz isə bizi cani çağırırsız. Bizim dərimizin rəngi yoxdur, bizim milliyyətimiz yoxdur, bizim heç bir dini məqsədlərimiz yoxdur... Siz isə bizi cani çağırırsız. Siz atom silahları yaradırsız, siz qırğınlar törədirsiz, öldürürsüz, satırsız və bizi aldadırsız, çalışsırsız ki, biz sizin sözlərinizi qəbul edək - bütün bunlar hamısı bizim xeyrimizədir, biz ki, canilərik.

Hə, mən caniyəm. Mənim cinayətim- marağımdır. Mənim cinayətim ondan ibarətdir ki, mən insanları onların danışmalarına və düşüncələrinə görə mühakimə edirəm, onların görünüşlərinə görə deyil. Mənim cinayətim ondan ibarətdir ki, mən sizdən qat-qat ağıllıyam. Bunu isə inanmıram ki, siz mənə nə vaxtsa bağışlayasız.

Mən hakerəm. Bu da mənim manifestim. Siz məni durdura bilərsiz, amma siz heç zaman bizi durdura bilməyəcəksiz... Axı biz hamımız oxşarıq.

Orijinal versiya

Another one got caught today, it's all over the papers.

«Teenager Arrested in Computer Crime Scandal», «Hacker Arrested after Bank Tampering»… Damn kids. They're all alike. But did you, in your three-piece psychology and 1950's technobrain, ever take a look behind the eyes of the hacker? Did you ever wonder what made him tick, what forces shaped him, what may have molded him? I am a hacker, enter my world… Mine is a world that begins with school… I'm smarter than most of the other kids, this crap they teach us bores me…

Damn underachiever. They're all alike.

I'm in junior high or high school. I've listened to teachers explain for the fifteenth time how to reduce a fraction. I understand it. «No, Ms. Smith, I didn't show my work. I did it in my head…» Damn kid. Probably copied it.

They're all alike.

I made a discovery today. I found a computer. Wait a second, this is cool. It does what I want it to. If it makes a mistake, it's because I screwed it up. Not because it doesn't like me… Or feels threatened by me… Or thinks I'm a smart ass… Or doesn't like teaching and shouldn't be here… Damn kid. All he does is play games. They're all alike. And then it happened… a door opened to a world… rushing through the phone line like heroin through an addict's veins, an electronic pulse is sent out, a refuge from the day-to-day incompetencies is sought… a board is found.

«This is it… this is where I belong…» I know everyone here… even if I've never met them, never talked to them, may never hear from them again… I know you all… Damn kid. Tying up the phone line again. They're all alike… You bet your ass we're all alike… we've been spoon-fed baby food at school when we hungered for steak… the bits of meat that you did let slip through were pre-chewed and tasteless. We've been dominated by sadists, or ignored by the apathetic. The few that had something to teach found us willing pupils, but those few are like drops of water in the desert.

This is our world now… the world of the electron and the switch, the beauty of the baud. We make use of a service already existing without paying for what could be dirt-cheap if it wasn't run by profiteering gluttons, and you call us criminals. We explore… and you call us criminals. We seek after knowledge… and you call us criminals. We exist without skin color, without nationality, without religious bias… and you call us criminals. You build atomic bombs, you wage wars, you murder, cheat, and lie to us and try to make us believe it's for our own good, yet we're the criminals.

Yes, I am a criminal. My crime is that of curiosity. My crime is that of judging people by what they say and think, not what they look like. My crime is that of outsmarting you, something that you will never forgive me for. I am a hacker, and this is my manifesto. You may stop this individual, but you can't stop us all… after all, we're all alike.