Heyf, məndən ol mələksima pəri can istəməz

Heyf, məndən ol mələksima pəri can istəməz Müəllif: Hacı ağa Fəqir Ordubadi

Mənbə: Tərtib edəni: Zaman Əsgərli (2005). XIX əsr Azərbaycan şeiri antologiyası (az). Milli Kitabxana. "Şərq-Qərb". Orijinal mənbədən 2016-03-05 tarixində arxivləşdirilib. Yoxlanılıb 2016-08-13.

Heyf, məndən ol mələksima pəri can istəməz,
Cismi-bimiqdarımı rahində qurban istəməz.

Mən ümidi-vəsl ilə çox şakirəm hicran üçün,
Aşiqi-sadiq degil hər kəs ki, hicran istəməz.

Könlümə yüz karvani-qəm gəlir, mehmanlanır,
Kaş o ev viran ola, yarəb, ki mehman istəməz.

Ey xoşa, ol dərdməndə kim, təbibi yar ola,
Əhli-eşq ol dərd üçün talibdi, dərman istəməz,

Tarmar olsun o dil kim, yan yox, dildarı yox,
Canəvərdir, can deyil, hər kəs ki, canan istəməz.

Ey gözəl, zülfün kimi könlüm pərişan eyləmə,
Kişvəri-mülkün şahənşahlar ki, viran istəməz.

Canımı qurtar bu qəmlərdən mənim, tök qanımı,
Qorxma, məşuqindən aşiq həşrdə qan istəməz.

Qaməti-sərvin görən, gül tək cəmalın xoşluyan,
Bağə baxmaz, gülşənə getməz, gülüstan istəməz.

Ləblərin şəhdin içən aşiq həyati-Xızr alır,
Meyli-şəhdi-şəkkər etməz, abi-heyvan istəməz.

Küfri-zülfün sevməyən imanı yoxdur, dini yox,
Hansı mömindir kim, o, zülfündən iman istəməz?

Rəhm qıl, miskin Fəqirə, eylə ahindən həzər,
Beylə gündə kafəri, gəbri müsəlman istəməz!