Mən Huseyni-bikəsu biyarəm ey sultani-Qeys

Mən Huseyni-bikəsu biyarəm ey sultani-Qeys Müəllif: Abdulla bəy Asi

növhə
Mənbə: Tərtib edəni: Zaman Əsgərli. "XIX əsr Azərbaycan şeiri antologiyası" (PDF). Milli Kitabxana (az.). "Şərq-Qərb". 2005. 2016-03-05 tarixində arxivləşdirilib (PDF). İstifadə tarixi: 2016-08-13.

Mən Huseyni-bikəsu biyarəm ey sultani-Qeys,
Bir ələmdarı olən sərdaram ey sultani-Qeys.
 
Gör nə əhvalə salıblar peykari-sədparəmi,
Bir tərəfdən ləşgəri-əşrar üzübdür carəmi,
Səsləyəndə sən məni bağlardı Zeynəb yarəmi,
İstəsə hər kim ona qəmxarəm, ey sultani-Qeys.
 
Əhli-beyti qoymuşam kuffar icində gəlmişəm.
Xarə cox gul tapşırıb, gulzar icində gəlmişəm,
Qoymuşam bimarımı əşrar icində gəlmişəm,
Gərdişi-cərx ilə mən cox xarəm, ey sultani-Qeys.
 
Getdi əmval ilə ənsarım, sınıb balu pərim,
Neynəva dəştində zulm ilə qırıldı ləşgərim,
Təşnə qurban oldu on səkkiz yaşında Əkbərim,
Gor ki, mən bitaqəti-rəftarəm, ey sultani-Qeys.
 
Qasimə toy eylədim bir ləhzədə yas etdilər,
Novcavan qardaşlarım bir-bir əlimdən getdilər,
Cəddimin düşmənləri hər yerdə kamə yetdilər,
Paymali-təneyi-əğyarəm, ey sultan-Qeys.
 
Cun məni meydanda həm Şumri-sitəmgər axtarır,
Bir şikarı-zəxmdarı, əldə xəncər axtarır,
Bir yaralı seydi yuz min fovci-ləşgər axtarır,
Mən ki, seydi-Şumri-bədkirdarəm, ey sultani-Qeys.
 
Qorxma, gəldim mən səni şirin əlindən qurtaram,
Taqətim yoxdur at ustə durmağa, coxdur yaram,
Yeddi qardaşdan sora, insafdır mən sağ qalam,
Lərzə tutmuş peykərim, xunbarəm, ey sultani-Qeys.
 
Cun şəhi-ləbtəşnəni sən səslədin fəryadinə,
Parə-parə cismlə gəldim yetişdim dadinə,
Ağla cun əhvalimə hər dəm duşəndə yadinə,
Oğlu olmuş həsrəti-didarəm, ey suitani-Qeys.
 
Hər nə gəlsə razıyam mahi-mədinəm başına,
Od duşubdur hicri-Əkbərdən bu sinəm başına,
Şumri-kafir vurmasın qamcı Səkinə başına,
Mən ozizu Heydəri-Kərrarəm, ey sultani-Qeys.
 
Asinin goz yaşı mərhəmdir yaralı sinəmə,
Sidqi-avaz ilə səslər qıl şəfaətsən mənə,
Ruzu şəb qan ağlaram ta həşr olunca mən sənə,
Cünki mən də qəbrinə zəvvarəm, ey sultani-Qeys.