Mən mülki-cəhan, cəhan mənəm, mən

Mən mülki-cəhan, cəhan mənəm, mən Müəllif: İmadəddin Nəsimi

Mənbə: Ədəbiyyat (abituriyentlər üçün dərs vəsaiti). Araz Yayınları. Bakı, 2012

Mən mülki-cəhan, cəhan mənəm, mən
Mən həqqə məkan, məkan mənəm, mən.

Mən ərşilə fərşü kafü nunəm,
Mən şərhü bəyan, bəyan mənəm, mən.

Mən kövnü məkanü “kün-fəkan”əm
Bilgil ki, nişan, nişan mənəm, mən.

Mən surəti-mənidə həqəm, həq,
Mən həqqi-əyan, əyan mənəm, mən.

Bir gövhəri əqdəməm-əzəldən,
Ey gövhərə kan, kan mənəm, mən.

Mən atəşi-eşqi-nuri-həqqəm,
Musayə zəban, zəban mənəm, mən.

Mən cümle cahani-kainatəm,
Mən dərhi-zəman, zəman mənəm, mən.

Mən ayəti-müshəfü kitabəm,
Ey nöqtədəhan, dəhan mənəm, mən.

Mən qövsilə həm kəmanü tirəm,
Ey tirü kəman, kəman mənəm, mən.

Cəmşidi-zəmanü aləm oldum,
Cəmşidi-zəman, zəman mənəm, mən.

Mən nəqşi-xəyalü-xətü xaləm,
Mən hərfü-lisan, lisan mənəm, mən.

Mən gənci-nihani "küntü-kənz"əm,
Mən gənci-nihan, nihan mənəm, mən.

Mən zatü sifati — "kün fəkan"əm,
Mən ruh ilə can, can mənəm, mən.

Mən kafirə matəmü müsibət,
Möminə iman, iman mənəm, mən.

Mən cənnəti abi-kövsər oldum,
Ey səhni-cinan, cinan mənəm, mən.

Mən bəhri-mühitü həm kəranəm,
Ey bəhri-kəran, kəran mənəm, mən.

Mən sirrəmü tövhidəm, hədisəm,
Mən ğeybü güman, güman mənəm, mən.

İnsanü bəşərsən, ey Nəsimi,
Həqdir ki, həman, həman mənəm, mən.