Məni bir qaşı kəman oxladı müjganı ilə

Məni bir qaşı kəman oxladı müjganı ilə Müəllif: Zikri Ərdəbili

Mənbə: Tərtib edəni: Zaman Əsgərli (2005). XIX əsr Azərbaycan şeiri antologiyası (az). Milli Kitabxana. "Şərq-Qərb". Orijinal mənbədən 2016-03-05 tarixində arxivləşdirilib. Yoxlanılıb 2016-08-13.

Məni bir qaşı kəman oxladı müjganı ilə,
Atdı bir ox ki yarar könlümü peykanı ilə.

O kamanqaş gözəl atdıqca xədəngi-müjəsin,
Doldu peymaneyi-çeşmim ciyərim qanı ilə.

Bağlayıb boynuna zahid xəmi-zülfün tuqun,
Gör necə küfr təriqin tutub iymanı ilə.

Könlümüz cəm idi, nagah əsib badi-səba,
Qıldı pəjmürdə yenə zülfi-pərişanı ilə.

Xublar içrə vəcahətli idi Yusif əzəl,
Deyin o əzzələ qarşı dura, bu sani ilə.

Aşiqin cismini duzəx odu yandırmaz, elə -
Ki, elə yandırır od məhvəşi hicranı ilə.

Zikrinin naleyi-əfqanı yetişdi fələyə,
Yandırar əncüməni-əncümü əfqanı ilə.