Mehri-rüxün tabına düşdü könül yanədir

Mehri-rüxün tabına düşdü könül yanədir Müəllif: İmadəddin Nəsimi

Mənbə: İmadəddin Nəsimi. Seçilmiş əsərləri. İki cilddə. I cild. Bakı, "Lider nəşriyyat", 2004. səh.222.

Mehri-rüxün tabına düşdü könül yanədir,
Şəm’ə düşən narına yansa gərək, ya nədir?

Ey məhi-bədrin üzü mehri-rüxündən xəcil,
Şəm’inə gör canımı kim, necə pərvanədir?

Zülfü rüxün sirrini bilməyənə aydıram:
Küfr ilə imanımız, Kə’bəvü bütxanədir.

Nəqşi-xəyalın məni nəqşü xəyal eylədi,
Münkiri-eşqin gözü ikiligə yanədir.

Cami-səqahüm içər dilbər əlindən müdam,
Kim ki, anın saqisi nərgisi-məstanədir.

Çünki vüsalınlayam leylü nahar, ey sənəm,
Cami-Cəm uş məndədir, mülki-Süleyman nədir?

Lə’li-ləbinlə gözün mey içirərlər mana,
Mən necə məst olmayam, çün iki peymanədir?

Dünyavü üqbayı mən vəslinə dəyişmişəm,
Assisinə min başım can ilə şükranədir.

Eşqi-rüxün məskəni xəlvətidir könlümün,
Gənci-həyatın yeri gör ki, nə viranədir.

Düşdü Nəsimi saçın həlqeyi-zəncirinə,
Düşməyən ol həlqəyə, gör ki, nə divanədir.