Nə diriyəm, nə ölü, ancaq sənin bimarinəm

Nə diriyəm, nə ölü, ancaq sənin bimarinəm Müəllif: Əlişir Nəvai

Mənbə: Anar. Min beş yüz ilin oğuz şeri. Antologiya, I kitab (az.). Bakı: "Azərbaycan". 1999. 2017-07-08 tarixində arxivləşdirilib (PDF). İstifadə tarixi: 2017-07-08.

Nə diriyəm, nə ölü, ancaq sənin bimarinəm,
Heç deyə bilməm də, gəl, hicrində hicranzərinəm.
Nöqteyi ağzın qəmindən saçmışam ah oxlan,
Tökürəm göz yaşlan, sərkəştənəm, pərgarinəm.
Dostlanm, könlüm hədisi tannma aid degil,
Axı, ol divaneyi-sərgəştənin bezariyəm.
Köynəyindən Yusifin ətrin alanlar can tapar,
Ey əzizim, mən də, bil, ol köynəyin tairiyəm.
Bir günəş hicrində tün tək ruziganm qarədir,
Yox əcəb, gər tün kimi ağlar gözüm hey dəmbədəm.
Meydə əfyun var ki, ey saqi, bu əski dəhr ara
Dəliyəm gah qüssədən, gah bir dəmin huşyariyəm.
Nə üçün el qarğışmdan biz oiaq aşufiə hal,
Hər nə kim el der: Nəvai yüz dəfə ondan da kəm.