Nə eşq olaydı, nə aşiq, nə hüsni-dilbər olaydı
| Nə eşq olaydı, nə aşiq, nə hüsni-dilbər olaydı Müəllif: Əbülhəsən Raci |
Nə eşq olaydı, nə aşiq, nə hüsni-dilbər olaydı,
Nə ayinə, nə səfa, ey könül, nə cövhər olaydı.
Nə nazü qəmzə, nə qəncü dəlalü[1] nə işvə,
Nə əczü labe[2], nə xunabi-dideyi-tər olaydı.
Nə zülf olaydı, nə ariz, nə xətt olaydı, nə xal,
Nə müşk olaydı, nə məcmər, nə udü ənbər olaydı.
Nə hüsn olaydı, nə könlüm, nə dəstə-dəstə bu zülf,
Nə şəh, nə mülk, nə bu fövc-fövc ləşgər olaydı.
Nə əbruyi-xəm olaydı, nə çeşm, nə müjgan,
Nə tiğ olaydı, nə cəllad, nə bu xəncər olaydı.
Əzəl nə nəşə olaydı, sora nə rənci-xumar,
Nə tiyşi-vəsl, nə ənduhi-hicri-dilbər olaydı.
Nə öldürəydi xətin gəlcək üzdə üşşaqi,
Məsih tək nə ləbi-ləli-ruhpərvər olaydı.
Nə yalvaraydı rəqibə bu payədə üşşaq,
Və nə bu mərtəbə məşuqələr sitəmgər olaydı.
Nə şur olaydı, nə bülbül, nə gül olaydı, nə xar,
Nə lütfi-baği-baharü nə cövri-sərsər olaydı.
Nə dil olaydı, nə qamət, nə qəlb olaydı, nə rux,
Nə şəmi-şölə, nə pərvanə, nə səməndər olaydı.
Nə gül, nə ətr, nə şümşad olaydı, nə şanə,
Nə zülf olaydı, nə məşşatə, nə bu zivər olaydı.
Nə şərhə-şərhə olaydı bu sinə tiğinlə,
Nə şərhi-dəftəri-dərdü bəla, nə müztər olaydı.
Cəfayi-yar ilə üşşaq inciməz, ey kaş,
Nə səndə mümkün o, məndə nə bu, müyəssər olaydı.
Nə hicr olaydı, nə giryə, nə künci-qəm, nə bu ah,
Nə abü atəşü xakü həva müxəmmər olaydı.
Nə tifl olaydı, nə məktəb, nə dərs olaydı, nə elm,
Rümuzi-eşq nə dillərdə böylə əzbər olaydı.
Nə kuyi-yarı qoyub xəlq edəydi meyli-behişt,
Nə şeyx olaydı, nə məscid, nə vəzi-mənbər olaydı.
Nə dil olaydı, nə didə, nə əşki-xunalud,
Nə kan olaydı, nə dərya, nə ləlü gövhər olaydı.
Nə ictinab, nə tövbə olaydı, nə pərhiz,
Şikəsti-tövbə nə peymandan füzuntər olaydı.
Məzaqi-Raci nə şirin olaydı, nə beylə təlx,
Nə hicr zəhri-həlahil, nə vəsl şəkkər olaydı.