Ney tək nəvayə gəldi yenə, tutdu nar dil

Ney tək nəvayə gəldi yenə, tutdu nar dil Müəllif: Həsənəli xan Qaradaği

Mənbə: XIX əsr Azərbaycan şeiri antologiyası, Bakı, "Şərq-Qərb", 2005.

Ney tək nəvayə gəldi yenə, tutdu nar dil,

Bilməm nedim, nə çarə qılım mən, yanar dil.

Gül qönçəsi kimi bükülüb ləxtə-ləxtə qan,

Cövrü-cəfadan hər dəm udar su güvar dil.

Bir şişə tək cəfa daşma dəydi, neyləsin,

Ol sərdari-vaqif, israri-yar dil.

Durdu, dolandı başına, düşdü ayağına,

Yandı köz kimi şəm üzrə pərvanəvar, dil.

Dorda, tükəndi ömr, cahanda belah dil,

Bir şad olmadı ki, dcyim, tut qərar, dil.

Sübhi-məsa fəraqında ahu fəğan eylər,

Təngə gotirdi aləmi, şəb zindədar dil.

Səbr eyləməzmi, ol Qarabağı qərar ilə,

Görmüş dərdü qəmü biqərar dil.