Nigara, zülfi-şəbrəngin ki, əyyamın siyah eylər

Nigara, zülfi-şəbrəngin ki, əyyamın siyah eylər Müəllif: Həbibi

Mənbə: Həbibi (2006). Şeirlər (az). "Şərq-Qərb". Orijinal mənbədən 2017-04-27 tarixində arxivləşdirilib. Yoxlanılıb 2017-04-27.

Nigara, zülfi-şəbrəngin ki, əyyamın siyah eylər,
Mənim ol ömrümü badə verüb, hər dəm təbah eylər.

Sən ol insani-kamilsən, ola, ey surəti-rəhman
Ki, daim hüsninə səcdə süruşü mehrü mah eylər.

Əmin olan həvadisdən, dü aləmdə o aşiqdir
Ki, sən məşuqi-qeybinin eşigin ol pənah eylər.

Səadətli ayağınun tozu hər başa kim qonsa,
Əlini erdürür ərşə, adın sahib-külah eylər.

Bu xaki cismimi mehrin odunun yeli yaqdıqca,
Gözüm seylab olur ol dəm, həm ahim kuhi kah eylər.

Qamu şahmat olur şaha fərəs filiylə fərzin sür,
Qaçan kim baydaqi-xalin rüxün nətində şah eylər.

Müənbər zülfinə müşki-xəta öygənmək etdikcə,
Yanar fikri-xətasının oduna çün günah eylər.

A Şəmsəddini-canpərvər, titirər gög, qamu əxtər,
Həbibi eşqin odundan k-o dəm dərd ilə ah eylər.