Nola, bir əl yetə ol zülfi-mütərra əlinə

Nola, bir əl yetə ol zülfi-mütərra əlinə Müəllif: Məhəmməd Əmin Dilsuz

Mənbə: Tərtib edəni: Zaman Əsgərli (2005). XIX əsr Azərbaycan şeiri antologiyası (az). Milli Kitabxana. "Şərq-Qərb". Orijinal mənbədən 2016-03-05 tarixində arxivləşdirilib. Yoxlanılıb 2016-08-13.

Nola, bir əl yetə ol zülfi-mütərra əlinə,
Bəlkə, sərriştə düşə aşiqi-rüsva əlinə.

Qeys tək kuhü biyabanidə sərgərdanəm,
Yoxdu bir mərd, əlimi ta verə Leyla əlinə.

Çox səadətdir, əzizim, ola bir fəsli-bahar,
Yetişə daməni-gül bülbüli-şeyda əlinə.

Dinü imanım əlimdən gedib, ol Sənan tək,
Düşmüşəm şəhri-müsəlmanidə tərsa əlinə.

Bişəkü şübhə olar hər iki dünyada əziz,
Verə gər Yusifi hər kimsə Züleyxa əlinə.

Əl-ayağım titrər, görcək o şuxun gül üzün,
Necə xummar alar sağəri-səhba əlinə.

Verməz əlbəttə könül, arif olan, aləm ara,
Hər pəriçöhrə və hər şuxi-dilara əlinə.

Niyə yüz min dili-divanəni zəncirə vurub,
Tapşırıb tar o iki zülfi-çəlipa əlinə?

Künci-meyxanəni məskən elə hər şamü səher,
Vermə, Dilsuz, yaxanı zahidü molla əlinə.