Qoğıl ölüm əndişesin, aşiqlər ölməz baqıdür

Qoğıl ölüm əndişesin, aşiqlər ölməz baqıdür Müəllif: Yunus Əmrə

Mənbə: Yunus Əmrə, Əsərləri. Bakı: Öndər, 2004. (Tərtib edəni: Cəlal Bəydilli (Məmmədov))

 
Qoğıl ölüm əndişesin, aşiqlər ölməz baqıdür,
ölüm aşiqün nəsidür, çünki nuri-ilahidür.

Ölümdən ne qorqarsm, çünki Həqqə yararsın,
Bəlk' əbədi varasın, ölmək fasid işidiir.

Nəzər qıl bu göhərə, bu gizlü gəncə, nura,
Nur qaçan yavı vara kəndü nəzərgahıdür.

“Qalu bəla” denmədin qədimdə biləyidük,
Key anlağıl neydügin, bilişün qandağıdur.

Əzəli biliş idük, birlige bitmiş idök,
Mövcudat düşdü ıraq, vücud can yatağıdur.

Bu əzəli pirligi, ya cəhanda dirligi,
Ya (bu) könül birlİgi can qüdrət budağıdur.

Yatlıq yoqdur bilənə, dirlik tuta gələnə,
Biləlik söyləyənə vüslet yolt qevidür.

Hökmi-rəvan mülkinə ol işin kəndü bilə,
Çün iş gəldi hasilə, bu mülk varlıq evidür.