Sən üzündən aləmi rövşən qılıb saldın niqab

Sən üzündən aləmi rövşən qılıb saldın niqab Müəllif: Məhəmməd Füzuli

Mənbə: Məhəmməd Füzuli. Əsərləri. Altı cilddə. I cild. Bakı, “Şərq-Qərb”, 2005. s.66.

Sən üzündən aləmi rövşən qılıb saldın niqab,
Yazıya salsın bu gündən böylə nurin afitab.

Sən nə nuri-paksən, ey məzhəri-sün’i-ilah,
Kim, alır şəm’i-rüxündən nur mehrü mahitab.

Əks ruyin suya salmış sayə, zülfün toprağa,
Ənbər etmiş toprağın adın, suyun ismin gülab.

Yeldə bulmuş buyi-zülfün, suda əksi-arizin
Kim, yeli bağrına basıb, suya göz dikmiş hübab.

Lə’lgun meydir əlində sağəri-simin ilə,
Ya nigini-lə’ldir, rəşki-ləbindən oldu ab?

Kilki-qüdrət lövhi-sinəmdə səni qılmış rəqəm,
Eyləyib məhbublər məcmuəsindən intixab.

Ey Füzuli, hər əməl qılsan xətadır, qeyri-eşq,
Budurur mən bildigim, “vəllahü ə’ləm bis-səvab”