Ta mǝnim könlümdǝ, cana, hǝsrǝti-cananǝdi

Ta mənim könlümdə, cana, həsrəti-cananədi Müəllif: Şah İsmayıl Xətai

Ta mǝnim könlümdǝ, cana, hǝsrǝti-cananǝdir,
Hǝq bilür kim, ağlamaqdan gözlǝrim peymanǝdir.

Arizin gülşǝn dürür, canım ona bülbül kimi,
Rüxlǝrin çün şǝmidir, könlüm ona pǝrvanǝdir.

Mǝn sǝna hǝrdǝm dualar qılıram, ey bivǝfa,
Ey sǝnǝm, neyçün sǝnin hǝr gündǝ qǝsdin canǝdir?

Gǝrçi zülmǝtdir saçın, yüzün ana xurşidvar,
Lǝblǝrin tǝmi nǝ nisbǝt çeşmeyi-heyvanǝdir.

Dǝrdi-eşqindǝn sǝnin gǝr istǝsǝm dǝrdü ǝlǝm,
Neylǝsin bu xǝstǝ könlüm, dǝrd ilǝ hǝmxanǝdir.

Bağça içindǝ güli-ǝhmǝr nǝ nisbǝt vǝchinǝ,
Ol yanağın qatinǝ, can lölöyi-hǝmra nǝdir?

Bu Xǝtai başdan ayağa üzülmüşdür tamam,
Neşǝ kim, ol zülfinǝ mǝhrǝm hǝmişǝ şanǝdir.