İftardan bir göftar, ya məcmüədən bir löqmə

İFTARDAN BİR GÖFTAR,YA MƏCMUƏDƏN BİR LÖQMƏ Müəllif: Mirzə Ələkbər Sabir

Mənbə: Mirzə Ələkbər Sabir. "Hophopnamə. İki cilddə. II cild" (PDF) (az.). Bakı: Şərq-Qərb. 2004. ISBN 9952-418-26-1. İstifadə tarixi: 2024-07-04.

Atmış niqabi-hüsnin məcmuəyi-təvangər,
Məcmuədə düzülmüş eyzən xuruş sərasər,
Həsrətkeşani-mətbəx, gürgani-bətnpərvər,
Cari boğaza şərbət, sari-məzaqə şəkkər,
Əksi-buxari-dolma, zilli-əmmameyi-sər,
Dəryayi-iştəhayə olmaqda behcətavər,
Hüzzar içində əsla yox bir fəqirü müztər,
Iftar vəqtidir ha, ey vaizi-süxənvər!
İş başbilənsiz olmaz!
Sərsüfrə sənsiz olmaz!
Vəqti-ğəza ki, nəfsin cuş etdiyi zəmandır,
Bilcümlə ruzədarə həngami-əkli-nandır,
Ənva’i-nazü ne’mət sərsüfrədə əyandır,
Lakin о löqmələr həp ə’yanə şayəgandır,
Hər su nəzər edərsən: bəydir, əmirü xandır,
Fəqr əhlinə bu halət taqətgüdazi-candır,
Iftar ləzzətəfza suri-səfanişandır,
Ey müstəhəq, darıxma, könlün əgərçi qandır!
Miskin həzənsiz olmaz!
Qəm, qüssə sənsiz olmaz!
Etdikcə mən təmaşa, gördükcə işbu kari –
Acizdə inkisari, saildə iztirari,
Miskində intizari, tacirdə ehtikari,
Əşkim olur gözümdən xuni-ciyərlə cari,
Heyhat, olurmu çeşmim haiz bu iqtidari
Ta yanmadıqca könlüm, ey könlümün mədari?!
Əş’ari-atəşin-dəm yaxdıqca qəlbi-zari,
Təqlid edir təbiət mürğani-növbəhari.
Şair süxənsiz olmaz,
Şe’r isə sənsiz olmaz!
Ey əhli-fəqrü faqə, ver şairə səlalın,
Dəmdir ki, şair olsun dildadeyi-kəlalın,
Dəmdir ki, şe’ri-nəğzim şərh etsin ərzi-halın,
Şayani-rəhm olunsun hər kəscə infialın,
Surətnümalıq etsin ayineyi-visalın,
Gözlərdə cilvələnsin insan kimi cəmalın,
Heyhat! Sümmə heyhat! Xam olmasın xəyalın!
Bihimmət əğniyadən olmaz rəva sualın,
Tök ruyi-zərdin üzrə daim sirişki-alın…
Sail mihənsiz olmaz!
Möhnət də sənsiz olmaz!