Təni-adəmi şərifəst be nani-adəmiyyət

Təni-adəmi şərifəst be nani-adəmiyyət Müəllif: Mirzə Ələkbər Sabir

Mənbə: Mirzə Ələkbər Sabir. "Hophopnamə. İki cilddə. I cild" (PDF) (az.). Bakı: Şərq-Qərb. 2004. səh. 81. ISBN 9952-418-26-1. İstifadə tarixi: 2024-07-04.

Təni-adəmi şərifəst be nani-adəmiyyət,
Nə həmin kəmalü fəzləst nişani-adəmiyyət.

Əgər adəmi be nitqəstü be ləhn sövti-dİlkeş,
Çi məyaneyi-qramafon, çi məyani-adəmiyyət.

Xörəşü plov, fisincan, xinikabi-qəndü fincan,
Həyəvan xəbər nədarəd zi xani-adəmiyyət.

Be təbiət adəmi şöv peyi-səfki-xuni-ixvan,
Rəkü xuni-adəmi xür be dəhani-adəmiyyət.

Əgər in dirəndəxuyi nəbüvəd çisan təvan kərd,
Həmə ömr cəndəbazi be zənani-adəmiyyət.

Güzərani-fə’lə didi… to sual kon, zi qeyrət
Bedər ay ta be bini güzərani-adəmiyyət!..

T ə r c ü m ə s i:
Adamı çörəklə indi tanıyıb sayırlar insan,
Bəşərə bəzək deyildir bu zamanda elm, irfan.
Danışıqla, söhbət ilə birinə adam deyirlər,
О nə ilə fərqlənir bəs oxuyan qrammafondan?
Düzülüb plov-fisincan, döşənib otaqda süfrə,
Belə insan aləmində nə bilir nə var ki, heyvan.
Adam ol təbiətinlə, didib aləmi dağıt sən,
Bəşərin üzüb boğazın, sən öz ağzın ilə iç qan.
Belə vəhşilik, cinayət əgər olmasa birində
Nə cürə kef ilə məşğul olacaq cahanda hər an?
Necə ömr edir о fəhlə… soruş indi, qeyrətindən,
Nəzər eylə gör ki, insan dolanır necə firavan.