Vikimənbə:Günün mətni/fevral 18
Peyğəmbərin mədhi
Nizami Gəncəvi
Bir günəş qəndilidir göyün doqquz tağında,
Son nəbidir, nəbilər üzüyü barmağında.
Ən gözəl elçimizdir, ağıltək qulu vardı.
Yəhərinin qaşında iki cahan şikardı.
Gözəllik zəmisində sünbülü təzətərdi,
Sirlərin dəryasında ən qiymətli gövhərdi.
Sünbül saçı - Sünbülə, şölə saçır gündüzə,
Gövhəriylə dür səpir, inci səpir Gün düzə.
Dürrü görünər, deyə gülməz şəkər dodaqlar,
Sədəfin sinəsini dürrü həsəddən dağlar.
İncisindən daşın da daş qəlbi inciməzdi,
Bəs niyə incisini daşlar sındırdı, əzdi?
Harda ki, daşqəlbli var, avam, nadan, naşı var,
Orada daşqalaq var, dəlilər savaşı var.
Dəlilik məlhəmilə ağıllanmazdı dəli,
Sındırmasa incini, əzib ovmasa ləli.
Tənə daşı vuranla istəmədi barışsın.
Yad gövhəri qoymadı gövhərinə qarışsın.
Gövhər o dar mücrüdən çıxaraq azad oldu,
Heyrət nəyə gərəkdi, daşdan gövhər doğuldu.
Qanbahası verməyə gücü hanı o daşla?!
Axdı kiçik ağzının qızıl qanı o daşla.
Daşın ağzından çıxan gövhərlərə qiymət kəs, -
Qanayan dodağına, sınan dişinə dəyməz.
Nə qədər inci, gövhər yatar zəngin mədəndə,
Sanma gövhər dişinə çatar zəngin mədən də.